Οι «Αειναύτες» ήταν μια ιδέα που στροβίλιζε χρόνια στο μυαλό μου. Είχα την τύχη να γνωρίσω νωρίς στη δημοσιογραφική μου ζωή, πολλούς σημαντικούς ανθρώπους της ναυτιλίας. Άλλους ικανούς, άλλους μορφωμένους, άλλους αυτοδημιούργητους, άλλους συνεχιστές ή διαχειριστές της πατρικής κληρονομιάς, άλλους σοφούς και άλλους οραματιστές. Και κάποιους που περαστικοί έτυχε να «ακουμπήσουν» για λίγο τη ναυτιλία, όταν όμως το κύμα ανέβαινε. Όταν κατέβαινε δεν ήταν λίγοι από αυτούς που βούλιαξαν.   Η θάλασσα, δικαιολογημένα μπορεί να γοητεύσει τον καθένα, με τους ανθρώπους της, μικρούς και μεγάλους, μεγαλόψυχους και μη, άρχοντες πραγματικούς αλλά και παρατρεχάμενους της Ακτής Μιαούλη. Αυτός ο κόσμος –αυτοί οι χαρακτήρες- ήταν μια πρόκληση, υλικό καταγραφής, ιδέα για τη συγγραφή βιβλίου, που θα είχε ασφαλώς τις δυσκολίες του. Κι έπειτα η ιδέα πήγε ένα βήμα παραπέρα. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις λένε, η εποχή της τηλεόρασης ήρθε για να μείνει. «Το γυαλί», μέσο ενημέρωσης με μεγάλη απήχηση σε ειδικούς και σε απλούς ανθρώπους και με το πλεονέκτημα της αμεσότητας, αφού αντί να γράφεις εσύ για άλλους οι άλλοι να μιλούν οι ίδιοι και για τη θάλασσα και για τον εαυτό τους και για την παράδοση και για το μέλλον της ελληνικής παρουσίας στους ωκεανούς.   Έτσι προέκυψαν οι «Αειναύτες», εγχείρημα όχι και από τα πολύ εύκολα. Γιατί εκτός από τους πρόθυμους να μιλήσουν που δεν ήταν πάντα οι περισσότεροι, άλλοι δεν έδειξαν ενδιαφέρον να πουν στον κόσμο τα όσα σπουδαία και άξια καταφέρνουν επιμένοντας στην παλαιή αρχή ότι «η σιωπή είναι χρυσός», πιθανόν για τους ίδιους όχι όμως και για την εθνική υπόθεση που είναι η ναυτιλία της Ελλάδας.   Η Ελλάδα των 12 εκατομμυρίων κατοίκων με τον τεράστιο εμπορικό της στόλο, τρέφει, ντύνει και ζεσταίνει το 1/5 της γης. Σε χώρες πλούσιες και φτωχές, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες, από την Κίνα μέχρι τη Βόρειο και τη Νότια Αμερική και από τα λιμάνια του Πολικού Κύκλου μέχρι τις εσχατιές της Αφρικής και της Αυστραλίας, μεταφέροντας πετρέλαιο, μεταλλεύματα, σιτηρά, εμπορεύματα και έτοιμα προϊόντα. Αυτή την οικουμενική Ελλάδα των θαλάσσιων δρόμων, επιχειρούν οι ΑΕΙΝΑΥΤΕS να κάνει συνείδηση στο μεγάλο κοινό. Ευκαιρία για μια δικαιολογημένη εθνική υπερηφάνεια πάντα, αλλά, πολύ περισσότερο τώρα σε δίσεκτους καιρούς.  

Σέργιος Τράμπας