«H ελληνική ναυτιλία “ανδρώθηκε εις την αλλοδαπήν, όπου τα φορτία, τα δάνεια και οι υπηρεσίες”, όπως έγραψε ο αείμνηστος Ανδρέας Λαιμός.Τα πρώτα χρόνια οι ναυπηγήσεις ή οι αγορές από δεύτερο χέρι πλοίων καικιών συνήθως χρηματοδοτήθηκαν από τις ίδιες τις οικογένειες ή – σε ορισμένες περιπτώσεις από διορατικούς εμπόρους όπως ο Βαλλιάνος από την Ιθάκη, ο οποίος δάνειζε παίρνοντας κι ο ίδιος μερτικό στο νέο καράβι. Αυτό το χρηματοδοτικό σχήμα είχε μεγάλη διάρκεια και λειτούργησε με μεγάλη επιτυχία. Αργότερα το Λονδίνο, μια μεγάλη αγορά για να βρίσκουν ναύλα οι Έλληνες και μια -επίσης- μεγάλη αγορά για να ασφαλίζουν τα πλοία του αλλά και να απολαμβάνουν και διαφόρων άλλων απαραίτητων νομικών και εμπορικών υπηρεσιών, έγινε πόλος έλξης των Ελλήνων πλοιοκτητών. Και παρά το γεγονός ότι στην αρχή οι Εγγλέζοι τους έβλεπαν με μισό μάτι, όταν διαπίστωσαν ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο άρχισαν να βλέπουν διαφορετικά αυτούς τους Greeks και κυρίως είδαν ότι είναι μια νέα κατηγορία πελατών που πρέπει διαφορετικά να τους αντιμετωπίζουν».
Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση