Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1918. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος «Κωστής» Π. Περατικός, η οικογένεια του οποίου προέρχεται από τα Καρδάμυλα της Χίου, οικογένεια που ασχολούνταν με το εμπόριο και τη ναυτιλία, η οποία όμως έχασε τα χρήματά της, με αποτέλεσμα ο Κωστής να ξεκινήσει από το μηδέν απασχολούμενος κυρίως στο εμπόριο και σε συν-πλοιοκτησίες. Η μητέρα του Μιχάλη, Αντωνία Ι. Ξυλά, προέρχονταν επίσης από γνωστή ναυτιλιακή οικογένεια των Καρδαμύλων. Τελείωσε το γαλλικό σχολείο στην Καλλιθέα και ακολούθησαν οι σπουδές του στα οικονομικά, στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει τον οδηγεί με το μόνο διαθέσιμο, προς Αμερική, πλοίο , όχι στη Ν. Υόρκη που επιθυμούσε αλλά στη Ν. Αμερική και ειδικότερα στη Λίμα του Περού. Νικαράγουα, Περού και Ουρουγουάη ήταν οι χώρες που για χρόνια ασχολήθηκε με το εμπόριο ξυλείας, μεταλλευμάτων και υφαντουργικά προϊόντα. Γυρίζει μετά από 5 χρόνια στο Λονδίνο κι αρχίζει να δουλεύει στο γραφείο του θείου του Μιχαήλ Μ. Ξυλά. Το 1964 ιδρύει την εταιρία Pegasus Ocean Services που στα επόμενα 40 χρόνια λειτουργεί εν είδει pool στο οποίο εκτός από τα μέλη της οικογένειας μετέχουν κι άλλες εφοπλιστικές οικογένειες όπως των Αγγελικούση, Ευθυμίου, Λεντάκη, Ανδριανόπουλου, Ιγγλέση, Βαλαμπού, Ξανάλατου, Ξυλά, ένας μεγάλος αριθμός πελατών τους καθώς κι άλλων μικρομετόχων. Ο Μιχάλης μαζί με μια μικρή ομάδα άλλων εφοπλιστών (Αντώνης Χανδρής, Σταύρος Νταϊφάς, Μένης Καραγεώργης και Νίκος Νομικός) δημιουργούν τη διάδοχη κατάσταση στην ΕΕΕ μετά την πτώση της δικτατορίας. Πρόεδρος του UK P&I Club, καθώς και του Hellenic War Risks Association, ανάμεσα σε άλλες θέσεις διεθνών ναυτιλιακών οργανισμών, μέλος και αντιπρόεδρος του Committee και της EEE για πολλά χρόνια, ο Μιχάλης Περατικός σημάδεψε το πέρασμά του από τη ναυτιλία όχι μόνο με την επιχειρηματική του δράση αλλά και το ηθικό και πνευματικό επίπεδό του. Το 1992 αγόρασε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο κάλεσμα του ελληνικού κράτους προς τους ανθρώπους της ναυτιλίας, για επενδύσεις στην Ελλάδα, κάτι που όπως ο ίδιος δήλωσε ήταν τελικά « η χειρότερη απόφαση της ζωής μου.» Μετά από 3 χρόνια ατελέσφορων προσπαθειών, κυρίως λόγω γραφειοκρατίας και μη τήρησης των υπεσχημένων, (προσωπικά από τον τότε πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και πλήρους αδιαφορίας, στη συνέχεια, τόσο από τον υπουργό Βιομηχανίας Κώστα Σημίτη όσο και –κυρίως- από τον πρωθυπουργό Αντρέα Παπανδρέου) κι αφού είχε «παραδώσει τα κλειδιά της επιχείρησης» , ένα απόγευμα, κάτω από τα γραφεία του Ομίλου, στον Πειραιά, δολοφονείται από τους εγκληματίες εκτελεστές της 17 Νοέμβρη ο πρωτότοκος γιός του Κωστής.
Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση