«Πηγαίναμε στο άγνωστο» μας είπε η Νέλλη Ανδρικοπούλου. «Ηταν μια κατάσταση αδιέξοδη. Ημασταν νέοι άνθρωποι και δεν θέλαμε η ζωή μας να πάει πεταμένη. Ξέρετε, το πιο σπουδαίο πράγμα σε έναν λαό είναι να μη χαθούν τα νιάτα… Ηταν θαύμα πώς μπορέσαμε να φύγουμε. Από το πρωί έφτασε βαθιά νύχτα για να κουβαληθούν όλα τα πράγματα, να μπαρκάρουμε κι εμείς και να ξεκινήσουμε τα χαράματα της επομένης». Τον Δεκέμβρη του 1945, ο Octave Merlier, Διευθυντής , και ο Roger Milliex, Γενικός Γραμματέας του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας, και οι δυο φιλέλληνες και παντρεμένοι με Ελληνίδες , συνέλαβαν την ιδέα ενός ταξιδιού που έμελλε να γίνει θρύλος. Ναύλωσαν το πλοίο ΜΑΤΑΡΟΑ για να δώσουν την ευκαιρία σε 130 περίπου υποτρόφους και άλλους 70 περίπου, που θα έφευγαν με δικά τους έξοδα, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών να εγκαταλείψουν την Ελλάδα με τελικό προορισμό το Παρίσι. Με το πλοίο μέχρι τον Τάραντα και μετά, με τραίνο, μέχρι το Παρίσι, όπου έφτασαν στις 28 Δεκεμβρίου 1945. Αφηναν πίσω μια Ελλάδα στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου ,ήδη πληγωμένη από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Κατάφεραν με αυτόν τον τρόπο να φυγαδεύσουν στο εξωτερικό για σπουδές όσους μπόρεσαν και να τους σώσουν από τις πολιτικές διώξεις της εποχής. Νέλλη Ανδρικοπούλου, Ελλη Αλεξίου, Κώστας Αξελός, Μάνος Ζαχαρίας, Τάκης Ζενέτος , Ελένη Θωμοπούλου, Αυρήλια Ιωάννου, Γιάννης Ιωάννου, Αδωνις Κύρου, Ανδρέας Κέδρος, Γεώργιος Κανδύλης, Εμμαν. Κριαράς, Γρηγόρης Καλοπίσης, Κορνήλιος Καστοριάδης , Μιμίκα Κρανάκη, Αριστομένης Προβελέγγιος, Νίκος Σβορώνος, Πάνος Τζελέπης …… είναι μερικοί από τους επιβάτες του πολύτιμου αυτού φορτίου. Σήμερα, εγώ, Αγγελική Μανσόλα , άμεσα συνδεδεμένη με το Ματαρόα, και χάριν της ιστορίας, είμαι σε αναζήτηση απογόνων αυτού του θρυλικού «φορτίου» ,με σκοπό να ερευνήσω σε ποιο βαθμό η επαφή των προγόνων τους με τη Γαλλία , επηρέασε και τη δική τους ζωή σήμερα.
Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση