» Όταν το 1993 εκλέχθηκα Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας αυτή παρέπαιε όχι μόνο συνδικαλιστικά – λόγω των κάθε μορφής και προέλευσης αντιθέσεων και αντιπαλοτήτων – αλλά και οικονομικά λόγω της έλλειψης πόρων. Η ΠΝΟ ήταν παντελώς αδύναμη να εξασφαλίσει την ύπαρξη της και φυσικά να υποστηρίξει τα περισσότερα σωματεία στην ανάπτυξη της δικής τους συνδικαλιστικής δράσης. Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ομοσπονδία και τα περισσότερα σωματεία ήταν εκτάκτου ανάγκης. Αμέσως ανέλαβα δράση για το κομβικής σημασίας έργο της εδραίωσης κλίματος ενότητας όλων μας στην Ομοσπονδία με γνώμονα την υποχρεωτική και ωφέλιμη σε όλους μας συνύπαρξη. Σχετικά σύντομα και προς τιμή όλων των τότε και μετέπειτα συναδέλφων πέτυχα τον στόχο μου. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο, μετά από επίμονες και συντονισμένες προσπάθειες, κατόρθωσα να θεσμοθετηθούν οικονομικοί πόροι υπέρ της Ομοσπονδίας μας στην Διεθνή Ομοσπονδία Μεταφορών. Έτσι, εδώ και πολλά χρόνια η ΠΝΟ αποτελεί για την χώρα μας οργανισμό ισχυρότατο συνδικαλιστικά και αυτόνομο οικονομικά, ικανό να εξασφαλίζει σε όλα τα ναυτεργατικά σωματεία οικονομική επάρκεια για την ύπαρξη τους αλλά κυρίως για την ανάπτυξη οποιασδήποτε συνδικαλιστικής δράσης. Δυστυχώς στις 16 Δεκεμβρίου 2019 εννέα συνάδελφοι μου ΠΡΟΕΔΡΟΙ Ναυτεργατικών Σωματείων – κυρίως της Ακτοπλοϊας και των Γενικών Υπηρεσιών – με επικεφαλής τον πρόεδρο της Ένωσης Πλοιάρχων, εντελώς ξαφνικά, αλλά προφανώς προσχεδιασμένα και άκρως συνωμοτικά, επιχείρησαν να καταργήσουν χωρίς καμία αιτιολογία – έστω και για τους τύπους – την νόμιμα και απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένη από το Παναυτικό Συνέδριο ηγεσία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας. Για έξι ολόκληρους μήνες αντιμετώπισα τον οχετό των εναντίων μου ψευδολογιών, μέχρι και συκοφαντικών προσ το πρόσωπο μου ύβρεων, με υπομονή, καρτερικότητα και επιμονή στη διαρκή προσπάθεια διατήρησης της ενότητας την οποία εδραίωσα, εξασφάλισα, υπηρέτησα και διατήρησα σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης θητείας στην ηγεσία της ΠΝΟ παρά τις συνεχείς αντιπαραθέσεις, αντιθέσεις, αντιπαλότητες ακόμα και συγκρούσεις κλαδικών συμφερόντων. Οι Εννέα Πρόεδροι πλέον απέχουν συστηματικά από τα συλλογικά όργανα της Ομοσπονδίας, αρνούνται επίμονα εδώ και αρκετούς μήνες να προσέλθουν στις τακτικές μηνιαίες συνεδριάσεις της Διοίκησης με αποτέλεσμα, με δική τους αποκλειστικά υπαιτιότητα, να μην αντιμετωπίζονται έγκαιρα κρίσιμα ζητήματα. Παράλληλα, αδιαφορώντας για τα προβλήματα του κλάδου, αρέσκονται διαρκώς να προσάπτουν στον Γενικό Γραμματέα την αδράνεια και το κενό διοίκησης που οι ίδιοι επιδιώκουν. Με νηφαλιότητα και ακλόνητη πίστη στην δύναμη της αλήθειας απάντησα με τη σιωπή μου στις διαρκείς κάθε μορφής προκλήσεις των εννέα επίδοξων δήθεν αναμορφωτών του ναυτεργατικού συνδικαλισμού. Και αυτό γιατί οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι όποιες ευφάνταστες κατηγορίες μου προσάπτουν δεν αφορούν εμένα προσωπικά, αλλά τους ίδιους, καθώς ως Γενικός Γραμματέας πάντα τηρούσα και τηρώ πιστά τις αποφάσεις της πλειοψηφίας της Διοίκησης την οποία αντιπροσωπεύουν. Χρειάστηκαν μόλις έξι μήνες για να εμφανιστούν, σε όλο τους το μέγεθος, από τα γεγονότα που οι ίδιοι προκάλεσαν, με τις ενέργειες αλλά και το προφορικό και έγγραφο λόγο τους, η γύμνια, η αμετροέπεια, η φαιδρότητα και η κουφότητα μαζί δυστυχώς με την άκρα επικινδυνότητα όχι μόνο για τους κάθε βαθμού ναυτεργάτες αλλά και για την ελληνόκτητη ναυτιλία μας. Ειδικότερα
Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση