Δημοσιεύτηκε από admin | Κατηγορία: Απόψεις

Η επόμενη ημέρα για την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία θυμίζει γόρδιο δεσμό. Βελτιωμένη παραγωγικότητα, έμμεση υποστήριξη όπως στις ασιατικές χώρες, χρηματοδότηση και έγκαιρη ολοκλήρωση των πλοίων, χωρίς εργασιακές αναταραχές, σε συνδυασμό με το εγγενές ταλέντο των Ελλήνων εργαζομένων, συνθέτουν τη συνταγή για την ανάκαμψη. Θεωρώ ότι το πρόσφατο Συμπόσιο, με κύριο θέμα την «ανάσταση της ελληνικής ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας» συνέβαλε στην αντιστροφή των απαισιόδοξων προφητειών για την τύχη αυτού του ζωτικής σημασίας πυλώνα της εθνικής οικονομίας. Αυτή η βιομηχανία έχει φτάσει στο ναδίρ της. Το βασικό ερώτημα δεν ήταν μόνο ποιος είναι υπεύθυνος, αλλά και πώς να αντιμετωπισθεί η κατάσταση. Η ναυπηγική βιομηχανία στην Ελλάδα είναι σημαντική, διότι είναι πηγή συναλλάγματος, απασχολεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων, δημιουργεί και συντηρεί πολλές παράλληλες επιχειρηματικές δραστηριότητες και εξυπηρετεί την εθνική άμυνα και την ελληνική εμπορική ναυτιλία. Στο Συμπόσιο, μιλώντας ο Πέτρος Δούκας, πρώην υφυπουργός Οικονομικών, τόνισε ότι ο καλύτερος τρόπος για την ανάκαμψη είναι να «γίνουμε πολύ καλύτεροι από τους άλλους». Ο Δρ Γράτσος πρώην πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και νυν πρόεδρος της HELMEPA, προερχόμενος από γενεά πλοιοκτητών επικεντρώθηκε στην ανεπάρκεια του λειτουργικού συστήματος του κλάδου. Ο Κώστας Μουσουρούλης, πρώην υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και νυν ανώτατο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπογράμμισε την ανάγκη να εργασθούμε βήμα προς βήμα με την Ευρώπη, αξιοποιώντας όλες τις ευκαιρίες και όλα τα διαθέσιμα προγράμματα και οικονομικά εργαλεία. Ο Πέτρος Λαλάνγκας πρώην διευθυντής Νέων Κατασκευών στα Ελληνικά Ναυπηγεία, ο Δήμος Ηλιόπουλος επίσης πρώην διευθυντής Νέων Κατασκευών στα Ελληνικά Ναυπηγεία και τέλος ο Τάσος Θεοχάρης βασικό στέλεχος της παρούσας διοίκησης, σύμβουλος του Privinvestment Group, (του φορέα που ελέγχει την τύχη των Ελληνικών Ναυπηγείων), αναφέρθηκαν στο ένδοξο παρελθόν, το ζοφερό παρόν αλλά και το πολλά υποσχόμενο (υπο προϋποθέσεις) μέλλον του πάλαι ποτέ μεγαλύτερου ναυπηγείου στη Ανατολική Μεσόγειο. Άνθρωποι που γνωρίζουν τα γεγονότα συμφώνησαν ότι η κακοδιαχείριση και η λάθος τακτική οδήγησαν στην κατάρρευση μιάς υγιούς επιχείρησης. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, τα μεγαλύτερα στη χώρα, έχουν αποκλεισθεί από την ανάληψη εμπορικής εργασίας, ασχολούμενα αποκλειστικά με εργασίες για το Πολεμικό Ναυτικό. Παρ ‘όλα αυτά, αρκετή τεχνογνωσία έχει συσσωρευθεί, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κερδοφόρα έργα για το Ναυτικό τρίτων χωρών. Η ακαδημαϊκή κοινότητα εκπροσωπήθηκε, στο Συμπόσιο, από τον καθηγητή Δημήτρη Λυρίδη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη να ναυπηγηθούν εξειδικευμένα πλοία όπως ηλεκτροκίνητα σκάφη, οικολογικά πλοία και πλοία που χρησιμοποιούν, ως καύσιμο, το υγροποιημένο αέριο LNG. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσουμε ξανά το στρατηγικό μας πλεονέκτημα που είναι η «εγγενής ελληνική εφευρετικότητα». Η Ελένη Πολυχρονοπούλου, επιστήμονας με έντονη επιχειρηματική δράση, επικεφαλής του συνεταιρισμού της HEMEXPO, που είναι η πρώτη συστάδα εταιριών που φιλοδοξεί να θέσει ελληνικά προϊόντα σε όλα τα ελληνόκτητα πλοία, επεσήμανε με παραδείγματα και στατιστικά στοιχεία την παρούσα κατάσταση της Ευρωπαϊκής ναυπηγικής βιομηχανίας που γνωρίζει νέα άνθηση ακόμη και σε γειτονικές χώρες, όπως η Κροατία και η Ρουμανία. Ο Γιώργος Ρεμούνδος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ναυπηγών παρουσίασε τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες που εμποδίζουν την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία να καταλάβει μια ισχυρότερη θέση. Ο Πέτρος Κόκκαλης, αντιδήμαρχος Πειραιά, παρουσίασε το Πρόγραμμα Μπλε Ανάπτυξης στον Πειραιά με σκοπό την κατάρτιση στην υψηλή τεχνολογία και καινοτομία. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, περιέγραψε μάλιστα την ιδέα της μετατροπής ενός μηχανουργείου του 19ου αιώνα σε μία σύγχρονη μονάδα. Ασφαλώς τίποτε δεν είναι εύκολο αν αναλογισθεί κανείς του πόσα πρέπει ν’ αλλάξουν. Αν τα «θέλω» μας είναι ισχυρότερα είμαι βέβαιος ότι μπορούμε ν’ ανακτήσουμε πολύ από το χαμένο έδαφος.