Μπαίνοντας μέσα σε ένα πλοίο, η μεγαλύτερη πινακίδα, που διακρίνει κανείς, είναι αυτή, που συχνά, ενώ είναι τόσο ξεκάθαρη, χάνει το νόημά της με τις κακές πρακτικές, που ασκούνται πάνω στα πλοία. “SAFETYFIRST”, λέει η πινακίδα. Πόσες πρακτικές εφαρμόζονται, που την παραβιάζουν, με αποτέλεσμα τα ναυτικά ατυχήματα, με συνέπειες όχι μόνον στο πλοίο και στο φορτίο, αλλά -το πιο σημαντικό- στην ανθρώπινη ζωή και στο περιβάλλον. Θέλοντας να οριοθετήσουμε τις σωστές πρακτικές με την έννοια της «ναυτοσύνης», μπορούμε να πούμε ότι από την εποχή, που ξεκίνησε ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί κάποιο μέσο θαλάσσιας μεταφοράς, αναπτύχθηκαν ανάγκες, που στόχευαν στα εξής: Α) Ο άνθρωπος έπρεπε να μάθει να προστατεύει τον εαυτό του,όσο ήταν επάνω σε ένα πλεούμενο, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και κάθε τρόπο, γιά να πετύχει αυτό το στόχο. Β)Πετυχαίνοντάς το αυτό, προσπάθησε να συντονίσει και να μάθει να προστατεύει κι εκείνον, που ήταν κοντά του, επάνω στο πλεούμενο. Με την έννοια της επίβλεψης, της οργάνωσης,του συντονισμού και της κατεύθυνσης σχετικά με τις απαιτούμενες δράσεις. Έτσι αναπτύχθηκε η έννοια της ιεραρχίας (του προϊστάμενου, του υφιστάμενου, του συνάδελφου κατά κάποιον τρόπο). Γ) Μαζί λοιπόν ανακάλυψαν, ότι πετυχαίνοντας τους δύο παραπάνω στόχους, έφθαναν στο ζητούμενο, να μπορούν δηλαδή να έχουν το πλεούμενο πάντα ασφαλές, γιά να μπορεί να τους κρατά στην επιφάνεια και να εκπληρώνει τους σκοπούς του, κατ’ επέκταση το έργο, που επιτελεί το κάθε πλοίο με το ταξίδι του. Αυτές οι τρεις παραπάνω πρακτικές, όσες φορές εφαρμόζονταν με αποτελεσματικότητα, οριοθέτησαν την έννοια της «ναυτοσύνης». Θάθελα στο σημείο αυτό, να αναφέρω ότι το πιό οργανωμένο σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητές του πλοίο, ήταν η αθηναϊκή τριήρης, της οποίας ο συντονισμός των κινήσεων, ήταν υπόδειγμα ομαδικότητας και παραγωγικότητας (επιθυμητού αποτελέσματος). Συνοψίζοντας λοιπόν, εκείνος που μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του επάνω σε ένα πλοίο, τον συνάδελφό του και οι δύο ή περισσότεροι μαζί σαν ομάδα, να προστατεύουν το πλοίο και το περιβάλλον, εφαρμόζουν την έννοια της «ναυτοσύνης» ακολουθώντας το «πρώτ’απ’όλα η ασφάλεια» το σύγχρονο «SAFETYFIRST». Οι εποχές πέρασαν και τα θαλάσσια ταξίδια έφεραν παθήματα, που έγιναν μαθήματα γιά τον τρόπο της βελτίωσης της επιβίωσης του ανθρώπου, γενικότερα της ασφάλειας πλοίων και εμπορευμάτων αλλά -κυρίως- της προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Οι πρακτικές αυτές περιλαμβάνονται μέσα σε τέσσερεις μεγάλους κανονισμούς -MARPOL, SOLAS, STCW και MLC 2006. Η εφαρμογή αυτών των κανονισμών, η σωστή τήρησή τους, μπορεί αποτρέψει ή να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες ενός ανθρώπινου λάθους. Όποιος θεωρεί ότι η δουλειά του επάνω σε ένα πλοίο, είναι άλλη, από το να εφαρμόζει -με απόλυτη προσήλωση και συνέπεια- αυτούς τους κανονισμούς, που προστατεύουν την ίδια του τη ζωή δεν πρέπει να ασκεί το επάγγελμα του ναυτικού. Και είναι έργο όλων όσων ασχολούνται με την ναυτιλία, να δημιουργούν τις προϋποθέσεις (και με την κατάλληλη εκπαίδευση των ναυτικών και ναυτιλιακών στελεχών) ώστε οι κανονισμοί αυτοί να είναι κατανοητοί, εφαρμόσιμοι από όλους και να καλύπτουν κάθε δραστηριότητα πάνω στο πλοίο. Πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό από όλους όσους ασχολούνται με τη ναυτιλία ότι, αν δεν εφαρμόζονται αυτοί οι κανονισμοί, παύει να υπάρχει η ασφάλεια γιά τον άνθρωπο επάνω στο πλοίο, αλλά και για το ίδιο το πλοίο. ‘Οποιος δεν τους τηρεί κατά γράμμα, αμελεί, όποιος δηλαδή δεν κάνει τη δουλειά του, ενώ τους γνωρίζει, πρέπει να θεωρείται αρχικά, ιδανικός αυτόχειρας, με επέκταση του χαρακτηρισμού, σε εγκληματία με δόλο. Διότι βλάπτει κι εκείνον, που πλέει μαζί του. Έτσι ακριβώς τον αντιμετωπίζει και η δικαιοσύνη, όταν μετά από κάποιο ατύχημα, αποδεικνύεται η παραβίαση αυτών των κανονισμών. Δεν είναι απλά σοβαρή υπόθεση η τήρηση των κανόνων ασφάλειας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής «εν θαλάσσει», είναι επιβεβλημένο καθήκον, όλων όσων απασχολούνται με τη ναυτιλία. Μόνο έτσι θα μπορεί να γεφυρώνονται σωστά, τα θαλάσσια έργα ως επιχειρηματική δράση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος ως μια αειφόρος δράση. «Η δουλειά μου είναι η προστασία μου και η προστασία του συναδέλφου μου. Ο συντονισμός μας και η συνεργασία μας, μπορεί να κρατάει ασφαλές το πλοίο στην επιφάνεια γιά να επιτελεί τους σκοπούς του».Αυτό πρέπει να πρεσβεύει ο καθένας, που ασχολείται με την θάλασσα, πολύ δε περισσότερο αυτός που είναι πάνω στο πλοίο. Αυτή είναι η ναυτοσύνη. Η «Καλή Ναυτοσύνη», όπως την ονομάτιζαν οι παλιοί ναυτικοί. Αυτή είναι η δουλεία του Ναυτικού. Αυτή είναι η σημασία της πινακίδας του «SAFETYFIRST».
Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση