Το Τυχαίο και το Σημαδιακό

Ο κανόνας για τη ναυτιλία, επειδή είναι ανταγωνιστική σε παγκόσμια βάση, είναι να μην ανακατεύονται στη λειτουργία της τα κράτη και οι κυβερνήσεις. Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα για τα οποία χρειαζόμαστε τη φροντίδα του κράτους. Το πρώτο είναι η παιδεία, η ναυτική παιδεία.
Γιώργος Δαλακούρας, Πλοιοκτήτης

(Μάρτιος 2006)

  “Αποφοίτησα από το Κολέγιο και την ΑΣΟΕΕ, το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και δεν ήμουν καλός μαθητής ούτε και καλός φοιτητής και η κατεύθυνσή μου στη θάλασσα ήταν τελείως τυχαία. Όταν τελείωσα το στρατιωτικό, πήγα στο Κολέγιο και εργαζόμουν part time όσο ήμουν φοιτητής και ένας από τους διευθυντές με ρώτησε σχετικώς, και εγώ απάντησα, πως ψάχνω για δουλειά γιατί θέλω να παντρευτώ. Τότε με ρώτησε αν θέλω να πάω στο shipping. Και ήταν η πρώτη φορά που άκουσα αυτή τη λέξη και ασφαλώς δεν γνώριζα τι μπορούσε να σημαίνει”.  

  Η ζωή προχωρά. Η επιμονή, το ταλέντο, η ενεργή στήριξη από τη σύζυγό του, Ελένη, αλλά και η συγκυρία τον οδηγούν στην πλοιοκτησία.  
  «Το μέλλον της ελληνικής ναυτιλίας, νομίζω ότι θα συνεχίσει να πορεύεται καλά. Πρωτοπορούμε πλέον και στην τεχνογνωσία, πέρα από το ταλέντο των Ελλήνων το οποίο είναι χιλιάδων ετών, ανεξήγητο αν θέλετε, αν και κάποιοι έλεγαν πριν από χρόνια, ότι αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε καλούς καπετάνιους και καλούς ναυτικούς».

Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *