Η Θάλασσα Είναι Ένας Πλατύς Ορίζοντας

«Οι Έλληνες της παράδοσης διακρίθηκαν για την τόλμη, τον δυναμισμό και πριν απ’ όλα, για το υψηλό τους ήθος».
Ματρώνα Ξυλά-Egon,
Πλοιοκτήτρια

(Νοέμβριος 2006)

Οι Έλληνες έβλεπαν πάντα τη θάλασσα ως γέφυρα και όχι ως απομάκρυνση. Βέβαια, όταν τη ζεις τη θάλασσα σίγουρα απομακρύνεσαι στο χώρο. Οι αρχαίοι έλεγαν μάλιστα «Μαλέαν παρακάμψας επιλάθου των οίκαδε», δηλαδή «άμα περάσεις τον Κάβο Μαλιά, ξέχασε τους δικούς σου». Όμως οι Έλληνες δεν ξέχναγαν τους δικούς τους, ξαναγύριζαν στους δικούς τους, όπως συνέβη και με τον Οδυσσέα. Όπως συμβαίνει και σήμερα, αλλά και όπως θα συμβαίνει και στο μέλλον.

«Μιλούμε για μια μακρινή εποχή, εκεί γύρω στο 1840. Βεβαίως, βαθύτατο το σκοτάδι της Τουρκοκρατίας ακόμα στη Χίο, ενώ το ελληνικό κράτος υπήρχε. Η Χίος δεν απελευθερώθηκε μέχρι και το 1911, όπως ξέρουμε όλοι».
Ο Μιχαήλ Μάρκου Ξυλάς, αναφέρει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, Ευστάθιος Μπάτης, μπόρεσε να ισορροπήσει στη ζωή του τρεις τάσεις με διαφορετικές κατευθύνσεις: την επιστήμη, την πνευματική καλλιέργεια και την εφοπλιστική δραστηριότητα.
Ο άνθρωπος αυτός πίστευε ότι η πνευματική καλλιέργεια ήταν απαραίτητη στη διάπλαση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων και θέλησε ν’ αφήσει πίσω του έργα που θα έδιναν πνευματικά κίνητρα στους νέους του τόπου του.
Θέλοντας, λοιπόν, να κάνει κάτι τους είπε ότι θα τους δώσει ένα πνευματικό κίνητρο για να μένουν στη Χίο και τους έκανε το «Ομήρειον».

Γράψτε ένα σχόλιο ή απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *