Το City των Eλλήνων

Δημοσιεύτηκε από admin | Κατηγορία: Χρηματοδότηση και Ασφάλιση

Το City του Λονδίνου βρίσκεται στην καρδιά της βρετανικής πρωτεύουσας. Αυτό το τετραγωνικό μίλι, όπως το αποκαλούν, στις όχθες του Τάμεση, με τα στενά δρομάκια που χρονολογούνται από την εποχή που εκεί ήταν ένα μικρό λιμάνι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, εδώ και χρόνια είναι ο πυρήνας της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Λονδίνου, αλλά και σημείο αναφοράς του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι. Η ψυχή του City υπήρξε ανέκαθεν κοσμοπολίτικη. Από τον 17ο αιώνα φιλοξενούσε Εβραίους, Αρμένιους, Ολλανδούς, Δανούς και Γάλλους. Οι Έλληνες δηλώνουν παρουσία από τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν το 1825 ο Παντιάς Ράλλης, Xιώτης έμπορος με διεθνή δραστηριότητα, ανοίγει τα γραφεία του στη περιοχή. Η διείσδυση των Ελλήνων καραβοκύρηδων σε αυτό το κάστρο της διεθνούς επιχειρηματικότητας και της υπεροπτικής βρετανικής θαλασσοκρατορίας, δεν ήταν εύκολη. Τέλη του 19ου, αρχές του 20ου αιώνα τα παλιά ελληνικά πλοία αναπλέουν τον Τάμεση προκαλώντας την αντίδραση της Βουλής των Κοινοτήτων. Λίγα χρόνια αργότερα, οι πλοιοκτήτες αυτών των καραβιών θεωρούνται τροφοδότες της ζωτικότητας του μεγαλύτερου ναυτιλιακού κέντρου στον κόσμο, του City του Λονδίνου. Σήμερα, ένα και πλέον αιώνα μετά, το City των Ελλήνων συνεχίζει να ακμάζει, παρόλο που αρκετοί ελληνικοί εφοπλιστικοί οίκοι, με τον ρεαλισμό που τους διακρίνει, μεταφέρουν αλλού τις επιχειρήσεις τους, καθώς αυτό κρίνεται προσφορότερο για τις δραστηριότητές τους. Άλλοτε, η ελληνική ναυτιλιακή παροικία του Λονδίνου ήταν πολύ σημαντική για την τοπική αγορά της αγγλικής ναυτιλιακής επιχείρησης. «Η ελληνόκτητη ναυτιλία είναι οπωσδήποτε η πρώτη στον κόσμο, κάτω από σημαίες με πρώτη νομίζω, την Παναμέζικη, μετά την Λιβεριάνικη και μετά την Ελληνική, οπότε ο πρώτος στόλος στον κόσμο είναι ο ελληνόκτητος και αυτό οπωσδήποτε έχει τεράστια οικονομική σημασία.»

Στάθης Κουλουκουντής Rethymnis – Κulukundis (Φεβ. 2006)

«Aγγλικά πλοία δεν υπήρχαν τόσα και τα ελληνικά καράβια που αντιπροσωπεύονταν από γραφεία του City, θεωρούνταν από τους Άγγλους περίπου ως εθνικός στόλος.» «Άλλοτε η ελληνική ναυτιλιακή παροικία στο Λονδίνο είχε θεωρηθεί ως η τοπική αγορά της αγγλικής ναυτιλιακής επιχειρήσεως. Αγγλικά πλοία, υπό αγγλική σημαία δεν υπήρχαν τόσα και κοιτούσαν οι Άγγλοι τα ελληνικά καράβια τα οποία αντιπροσωπεύονταν από γραφεία εδώ και τα θεωρούσαν ως δικός τους εθνικό στόλο. Τώρα δεν συνεχίζει αυτό το φαινόμενο κυρίως λόγω του ότι πολλά γραφεία έχουνε μεταφέρει τις δραστηριότητές τους κάτω στην Ελλάδα και καινούργια γραφεία δεν ανοίγουν πια. Αλλά δεν έχει τόση σημασία για τα γραφεία εδώ ή στον Πειραιά. Σημασία έχει να διατηρούμε μια μεγάλη δύναμη. Και η ελληνόκτητη ναυτιλία είναι η πρώτη στον κόσμο.» «Έγινα καπετάνιος και το χαιρόμουνα, μου άρεσε το επάγγελμα, το αγαπούσα. Στη συνέχεια, ο καπετάν Σταύρος Λιβανός θεώρησε ότι ήμουν κατάλληλος να γίνω αρχικαπετάνιος και με πήρε από το βαπόρι και με έβγαλε στο Λονδίνο, το 1954.»

Bύρων Μιχαηλίδης καπετάνιος (Ιαν. 2006)

Εχθρικοί ή φιλικοί, διαχρονικά, οι ΄Αγγλοι αποδέχονται την ελληνική εφοπλιστική παρουσία των Ελλήνων, στο λονδρέζικο Σίτυ. Από την εποχή του 18ου αιώνα που εγκαταστάθηκε ο πρώτος Έλληνας έμπορος, ο Ράλλης, μέχρι σήμερα, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Η παρουσία των Ελλήνων κατέγραψε περιόδους έντονης παρουσίας αλλά και περιόδους ύφεσης –τουλάχιστον ως προς τον αριθμό των λειτουργούντων γραφείων, αλλά και του όγκου εργασιών, σαν αυτή που διερχόμεθα σήμερα.